در سرشماری نفوس شهر طهران، مربوط به سال ۱۳۱۱، چاپ سال ۱۳۱۲ «دایرهی احصائیهی بلدیهی طهران»،به مشاغل جالبی اشاره شده که امروزه دیگر خبری ازشان نیست:
«سراجی»، «سریشمپزی»، «پالاندوزی»، «زهتابی»، «نعلچهگری»، «دواتگری»، «پینهدوزی»، «لیمونادسازی»، «گرامافونسازی (تعمیر)»، «توتونکوبی»، «دلوسازی»، «ماهوتپاککنسازی»، «شیرکچیخانه»، «تریاکفروشی»، «فرنیپزی»، «سرچپقسازی»، «کشکسابی»، «عصاری»، «تلمبهسازی»، «فتیلهبافی»، «بوجاری»، «زینوبرگفروشی»، «شورهفروشی»، «پوستانارکوبی» و…
«ملای زردشتی»، «روضهخوان کلیمی»، «لولههنگدار»، «بیلیاردچی»، «مرشد زورخانه»، «پولتنزیلبده»، «دالاندار»، «خارکن»، «مسئلهگو»، «آرتیست»، «آکتور»، «دایه»، «محرر»، «سوختجمعکن»، «کاغذنویس»، «جریدهنگار» و… جزو «مشاغل آزاد» دستهبندی شدهاند.
«دلال محبت»، «معروفه»، «دلال عقد و نکاح»، «مجنون»، «سقا و سائل»، «محبوس» و «مسکین» هم ذیل «اشخاص بیحاصل» دستهبندی شدهاند.
جالبتر اینکه، در فقر و بیسوادی عمومی آن سالها، «طهران» ۲ تا «شوفر هواپیما» داشته و ۱۶۶ تا «کتابفروش»، ۲۰۷ تا «صحاف» و ۶۱ تا «روزنامهفروش»!
حسین جاوید
@Virastaar