*در شهر وینسبرگ آلمان قلعه ای وجود دارد به نام “زنان وفادار” که داستان جالبی دارد و مردم آنجا با افتخار آن را تعریف می کنند.
در سال ۱۱۴۰ میلادی شاه کنراد سوم شهر را “تسخیر” می کند، مردم به این قلعه پناه می برند و فرمانده دشمن پیام می دهد حاضر است اجازه بدهد فقط “زنان و بچه ها” از قلعه خارج شوندوبه رسم *جوانمردی”با ارزش ترین دارایی” خودشان را هم بردارند،بروند، به شرطی که به تنهایی قادر به حمل آن باشند.
قیافه ی فرمانده دیدنی بود وقتی دید هر زنی”شوهر”خودش را”کول کرده”و دارد از قلعه خارج می شود. “زنان مجرد”هم “پدر یا برادرشان”را حمل می کردند.
شاه خنده اش میگیرد اما خلف وعده نمی کند و اجازه می دهد بروند و این قلعه از آن زمان تا به امروز به نام “قلعه زنان وفادار” شناخته می شود.”
اینکه با ارزش ترین چیز زندگی مردم آنجا پول و چیزهای مادی نبود و اینکه اینقدر باهوش بودند که زندگی عزیزان خود را نجات دادند تحسین برانگیز بود.”
کاری کنیم که در این روزگار نیز با ارزش ترین “داراییهای دنیوی” ما عزیزانمان باشند، نه پول و ثروت و ماشین و خانه و پست و مقام…!چرا که ارزش اینها به انسانهای دور و برمان است، نه به چیز دیگر*