▫️نوشتن از برای نوشتن
رولان بارت در «تکه‌هایی از گفتار عاشقانه» می‌نویسد:
«بدانی که برای کسی نمی‌نویسی. بدانی که کسی را دوست می‌داری، بدانی‌اش، و بدانی که تو را به خاطر چیزی که در حال نوشتنی دوست نخواهد داشت. بدانی که نوشتار چیزی را جبران نمی‌کند. هیچ چیز را باشکوه نمی‌کند. بدانی نوشتار دقیقن همان جایی است که تو نیستی. و بدانی که این آغاز نوشتار است.»
واقعیت آن است که ما می‌نویسیم چون می‌خواهیم مشهور شویم، مال و منالی به دست آوریم یا جایگاهی در میان سایر نویسندگان برای خود بیابیم، دریغ از آنکه هر قدر به دنبال شهرت و پول بدویم، همان‌قدر از آنها دور خواهیم شد.
امیدوارم این برداشت از صحبت‌های من صورت نگیرد که کسب درآمد و شهرت از نوشتن ناپسند باشد، آخر می‌دانید شرایط به گونه‌ای است که وقتی از عشق به نوشتن صحبت می‌کنیم، عده‌ای همان ابتدا گمان می‌کنند که قرار است زحمات‌شان به هدر رود و چیزی نصیب‌شان نگردد.
من معتقدم که ما نمی‌توانیم به هیچکدام از اهداف‌مان از ننوشتن دست‌یابیم مگر آنکه قادر باشیم به خاطر نوشتن بنویسیم نه به خاطر هدف. نوشتن می‌بایست به عنوان هدف لحاظ شود نه وسیله‌ای برای رسیدن به هدف دیگر.
نوشتن به خاطر دستیابی به هدفی ورای آن مثل دوست داشتن فردی به خاطر مادیات و منافع او می‌ماند که خود امری ناپسند و زننده است.
خالصانه نوشتن کار آسانی نیست چون خواسته یا ناخواسته ذهن ما به سمت افکاری کشیده می‌شود که در وجود ما نهادینه شده اما غیرممکن هم نیست. چندی پیش در حال مطالعه کتاب هنر رندانه بی‌خیالی بودم که نوشته‌ای از آن به حال و روز ما نویسندگان پر بی‌ربط نبود. مارک منسون در ابتدای کتاب به زندگی چارلز بوکوفسکی اشاره می‌کند که پس از پنجاه سالگی و زمانی که از کارش استعفا داد به شهرت رسید ولی منسون دلیل موفقیت‌های او را چیزی جز تلاش‌های مذبوحانه‌اش می‌داند:
«او موفق شد به خاطر اینکه باور داشت یک بازنده است، و هیچگاه سعی نکرد بر خلاف آن چیزی که هست نشان بدهد. او قرار نبود بنویسد تا به هدفی برسد بلکه می‌نوشت چون از نوشتن ناگزیر بود.»
بیایید فرض کنیم که ما آخرین بازمانده‌ی بشر بر روی زمین هستیم. آیا در این‌صورت هم می‌نویسیم؟
نوشتن در چنین شرایطی، یک مزیت مهم به دنبال دارد و آن رها شدن از شر تمامی دغدغه‌ها و دل‌نگرانی‌هاست. ما می‌دانیم که قرار نیست کسی نوشته‌هایمان را بخواند، در ضمن قرار نیست پولی هم از نوشته‌هایمان به دست آوریم چون کسی نیست که آنها را بخرد.
بدین ترتیب نیاز ما به نوشتن، نیازی حقیقی و اصیل خواهد بود نه نیازی مادی و اعتباری. چه بسا ممکن است شما شاهکار بنویسید ولی شاهکار چه معنایی دارد وقتی کسی جز شما در دنیا وجود ندارد؟
شماچرامی نویسید؟نظربدید لطفا
#آموزش_نویسندگی
#چرا_می نویسم؟
Madresenevisandegi.com
@shahinkalantari