مروری بر کتاب «گاوخونی»
کتاب «گاوخونی» اثر جعفر مدرس صادقی، را سال‌ها پیش خوانده بودم. اما سه روز پیش که آغازیدمش برایم نو بود و جذاب. سبک نگارشش را دوست داشتم و از پدرش گفتن. آنچه توجهم را جلب کرد آن بود که با این که پدرش را چندان دوست نداشت و از نظر شخصیتی هم قبول نداشت اما بعد از مرگش نمی‌توانست فراموشش کند.
در کتاب «سفر روح» که در حال خواندنش در کانال تلگرامم هستیم گفته می‌شود که ارواح نزدیک به ما اگر نتوانیم آن‌ها را فراموش کنیم تا مدت‌ها پس از مرگشان ما را در ایام سوگواری همراهی می‌کنند و با انرژی دادن حالت غم‌مان را کاهش می‌دهند و گاه با یادآوری خاطرات خوب‌مان ما را تسلی می‌دهند. این نکته را به ویژه در پایان کتاب می‌بینیم که پدرش را به وضوح مشاهده می‌کند و ناگفته‌هایی را بیان می‌کند.
شاید آنچه بعضی افراد را رنج می‌دهد ناگفته‌ها و دردل‌مانده‌های آن‌هاست که پس از رفتن عزیزشان بر قلب‌شان سنگینی می‌کند و برای‌شان حتی قابل ابراز یا شناخته‌شده نیست. پیچیدگی روحی ما انسان‌ها به گونه‌ایست که گاه بعضی از رفتارهامان در شرایط خاص قابل کنترل نیست. و گاهی از خود می‌پرسیم این من بودم که این کارو کردم؟ برایتان حتمن پیش آمده است که از رفتار ناخاسته‌تان حتی خودتان حیرت کرده باشید؛ یا خودتان را لعن و نفرین کنید که چرا این کار را کردم یا چرا این را گفتم؟
باشد که عزیزانتان سلامت و در کنارتان بمانند و غم از دست دادن نداشته باشید.
لینک کانال تلگرامم: https://t.me/mahro1402
#گاوخونی