۱۶ مورد از هر آنچه می‌خواستید در مورد «ترس از نوشتن» بدانید اما جرات پرسیدنش را ندارید؟
راهکار‌های مقابله با ترس از نوشتن
دلیل انتخاب موضوع ترس از نوشتن، علاقه بیش از اندازه‌ام به نوشتن از کودکی است اما سالها به همین دلایلی که در مقاله آورده‌ام از نوشتن خودداری ورزیده‌ام. حال تصمیم گرفتم تا با نوشتن این مقاله راهکارها را در اختیار کسانی که مثل خودم سالها نوشتن را به تعویق انداخته‌اند قرار دهم تا مانند من حسرت سال‌های از دست رفته را به هر دلیلی نخورند. ترس از نوشتن موضوعی است که گریبانگیر بسیاری از عاشقان کتاب خواندن و نوشتن است.
ترس چیست؟
بر اساس تحقیقات روانشناسی، ترس یک احساس اولیه است که شامل پاسخ بیوشیمیایی و یک واکنش هیجانی فردی است. این احساس ما را از وجود خطر، تهدید یا آسیب خواه این خطر جسمی باشد یا روانی آگاه می‌کند.
گاهی اوقات ترس‌ها ناشی از تهدیدهای واقعی هستند، اما می‌توانند از خطراتی که تصور می‌کنیم نیز سرچشمه بگیرند. در حالی که این احساس واکنشی طبیعی به برخی موقعیت‌ها است، اما می‌تواند در صورت شدید یا نامتناسب بودن با تهدید واقعی منجر به پریشانی و اختلالاتی شود.
این احساس مانند سایر احساسات متناسب با موقعیت و ظرفیت شخص به صورت خفیف، متوسط و شدید بروز پیدا می‌کند. برخی افراد آن را کوتاه مدت و برخی بسیار طولانی تجربه می‌کنند. روانشناسان اغلب ترس‌ها را به استرس، اضطراب، احساس تنفر یا انزجار نسبت می‌دهند. مثلا فردی که از مار می‌ترسد، به‌دلیل احساس تنفر بسیار زیاد از این وضعیت ترس را تجربه می‌کند.
ترس‌ها از ۲ نوع واکنش اولیه تشکیل می‌شوند:
۱. واکنش بیوشیمیایی
ترس یک احساس طبیعی و یک مکانیسم بقا است. هنگامی که با تهدیدی روبه‌رو می‌شویم، بدن ما به روش‌های خاصی مانند واکنش فیزیکی پاسخ می‌دهد. واکنش‌های فیزیکی به این احساس شامل تعریق، افزایش ضربان قلب و بالارفتن سطح آدرنالین هستند که ما را بسیار هوشیار می‌کند.
این پاسخ فیزیکی همچنین به‌عنوان پاسخ “جنگ یا گریز” شناخته می‌شود، که با آن بدن شما خود را برای ورود به جنگ یا فرار آماده می‌کند. واکنش بیوشیمیایی احتمالا یک تحول تکاملی است. باید آن را پاسخ خودکار دانست که برای بقای ما بسیار مهم است.
۲. واکنش عاطفی ترس
واکنش عاطفی به ترس بسیار شخصی است. از آن جایی‌که ترس‌ها شامل برخی از واکنش‌های شیمیایی مشابه در مغز ما می‌شوند که احساسات مثبت مانند شادی و هیجان ایجاد می‌کنند، احساس ترس در شرایط خاص می‌تواند به عنوان سرگرمی تلقی شود، مانند زمانی‌که فیلم‌های ترسناک تماشا می‌کنیم.
۱. ترس از تنها ماندن از بدترین انواع ترس است.
در شناخت انواع ترس جالب است بدانید که گاهی اوقات ترس از شکست نیست که ما را می ترساند، بلکه ترس ازموفقیت است. موفقیت مسئولیت های خودش را به همراه دارد. که گاه پذیرفتنش برایمان ترسناک جلوه می‌کند.
شما از انزوا و تنها ماندنی می ترسید که «از جنس مردم نبودن» را به دنبال دارد. پس شما عمدا خودتان را تخریب می کنید. جرات مقابله با انتظاراتی که جامعه از شما دارد، را ندارید که به معنی از دست دادن تایید دیگران است که ما معمولا در تلاش کسب آن هستیم.
آلبرت انیشتین گفته است: “عجیب است که این همه در سراسر دنیا شناخته شده باشی و در عین حال اینقدر تنها باشی.“
تنها بودن ترسی به همراه دارد که با افزایش سن قدرت بیشتری می گیرد، اگر در هر سنی درگیر ترس تنهایی هستید، حتما موضوع را با یک مشاور روانشناس خوب درمیان بزارید تا شما را راهنمایی کند.
۲. متاسفانه ترس از مسئولیت و تعهد از رایج ترین انواع ترس در روانشناسی است.
استعداد و توانایی های شما شناخته می شود، دنیا از شما انتظار دارد که از آنها استفاده کنید. اگر مشکل تعهد دارید، تلاش خواهید کرد در موقعیتی قرار گیرید که در نظر دیگران برتر باشید.
«زیگموند فروید» باور داشت: “بیشتر مردم در واقع به دنبال آزادی نیستند، چون آزادی مسئولیت به همراه دارد و بیشتر مردم از مسئولیت می‌ترسند.“
۳. ترس از مسولیت ازدواج کردن
یکی از انواع ترس های رایج به خصوص در میان جوانان ترس از مسئولیت‌های ازدواج کردن است. آنها از پیش نیازهای ازدواج کردن می‌ترسند به همین خاطر تن به ازدواج حتی در صورتی که شرایط آن را داشته باشند نمی‌دهند. با توجه به شرایط امروز جامعه‌مان روز به روز بیشتر هم شده است.
۴. رشد کردن نوع دیگری از ترس است.
رشد با درد همراه است. این درد حاصل از هم پاشیدن گذشته است، ولی تا چیزی را از دست ندهیم نمی‌توانیم چیز جدیدی به جای آن پرورش دهیم به همین خاطر این نوع از انواع ترس در زندگی اهمیت زیادی دارد چون اگر درمان نشود برای همیشه در جایگاه فعلی می‌مانید.
۵. رشد کردن همراه با تغییر است.
چون تغییرکردن با خارج شدن از نقطه امن ماست که رخ می‌دهد و ما در طی زندگی‌مان سالها به آن عادت کرده‌ایم به همین دلیل خارج شدن از حلقه عادات‌مان سخت است.
فرانک هارونیان در کنفرانسی در سال ۱۹۶۷ این ایده را شرح می دهد:
بعضی ها از هم پاشیده شدن موقعیت فعلی هر کس را، به ترس از هم پاشیدن ابدی مربوط دانسته‌اند. از هم پاشیدنی که همه انسان‌ها از قطعیت آن اطلاع دارند. از آنجایی که رشد مستلزم شکسته شدن الگوهای قدیمی است، تمایل به مرگ یکی از پیش‌نیازهای زندگی است، انواع ترس بی‌رویه از مرگ معمولا مرتبط با وحشت عصبی از رشد و تغییر است.
جای تعجب نیست که استیو جابز در سخنرانی‌اش در دانشگاه استنفورد هیچ محرکی قوی‌تر از «مرگ» برای متمرکز کردن ذهن نمی‌شناسد.
او در ادامه سخنرانی اش به فارغ التحصیلان توصیه کرد تا از این ابزار استفاده کنند تا به خودشان یادآوری کنند که زندگی کوتاه است. به همین دلیل شاید ترس از مرگ بتواند برای عده‌ای به عنوان محرکی جهت آغاز حرکت در زندگی استفاده شود.
هر نوع ترس دشمن موفقیت انسان‌ها است.
۱۶ راهکار جهت مقابله با ترس از نوشتن
۱. اضطراب تان را کاهش دهید.
حتما می‌گویید چگونه؟ اگر فکرِ نوشتن مضطربتان می‌کند، بهتر است اولِ صبح بنویسید. به این ترتیب این فکر، همهٔ روز شما را خراب نخواهد کرد.
۲. هر روز صفحات صبحگاهی بنویسید.
یعنی هر روز به محض بیدار شدن از خواب سه صفحه بدون وقفه و فکر کردن و هر آنچه به ذهنتان می‌رسد و نمی‌رسد، فقط بنویسید. بعد از چند روز خواهید دید که ذهنتان آرام و قلم‌تان نرم می‌شود و دیگر دلتان نمی‌خواهد کنارش بگذارید. توضیحات مفصل و چگونگی‌اش را جولیا کامرون در کتاب راه هنرمند نگاشته است . توصیه میکنم حتما بخوانید.
لزوم نوشتن صفحات صبحگاهی برای یک نویسنده «راه هنرمند»جولیاکامرون
اگر در موردش چیزی نخوانده یا نشنیده‌اید. لینک پستم را گذاشته‌ام مطالعه کنید تا در موردش اطلاعات کافی کسب کنید.
۳. یادداشت نویسی روزانه
یادداشت نویسی روزانه یکی دیگر از راه‌های موثر در ترس از نوشتن و نرم کننده قلم‌مان است . وقتی روزانه حتی ده دقیقه از هرچه در روز توجه‌تان را جلب کرده با دیدگاه خود و احساسات‌تان را از رخدادهای روزتان می‌نویسید به مرورزمان و روز به روز بهتر و راحت‌تر خود را با نوشتن بیان می‌کنید. فقط باید چند روز امتحانش کنید تا با تجربه حس و حالش دیگر کنارش نگذارید.
۴. کمال‌گرایی را کنار بگذارید.
کمال‌گرا نباشید. انتظار نداشته باشید نوشته‌های شما در حد نویسندگان معروف باشد. شما در ابتدای راهِ نوشتن قرار دارید و طبیعی است که گاهی اوقات اشتباه کنید. برای اولین نوشته‌ها، همین اندازه که خودتان از سبک نگارش خود راضی باشید، کفایت می‌کند.
یکی از عوامل اصلی ترس از نوشتن و انتشار آنها، کمال‌گرایی است. کمال‌گرایی دشمن خلاقیت است. تا می‌توانید بر کمال‌گرایی خودتان غلبه کنید که اگر این کار را به‌درستی انجام ندهید شاید در راه نویسندگی نتوانید بر بسیاری از مشکلات دیگر غلبه کنید.
یک روش مؤثر برای غلبه بر این مشکل داشتن یک دوست و همراه صمیمی است که اولین خواننده آثار و نوشتههایتان باشد. در این صورت راحت‌تر خواهید توانست بر کمال‌گرایی‌تان غلبه کرده و آنها را منتشر کنید.
۵. سعی کنید پیش‌داوری را رها کنید.
با این روش ترس از نوشتن در شما فروکش می‌کند. جمله‌هایی مانند «نوشتهٔ من خوب نیست»، «هیچ‌کس این نوشته را نخواهد خواند»، «حس میکنم نوشته‌ام هیچ ارزشی ندارد» و عبارات مشابه این‌ها را کنار بگذارید. بیشتر مواقع کارها خوب پیش می‌روند؛ به همین دلیل پیش‌داوری نکنید و با ذهنی باز فقط بنویسید.
پیش‌داوری عامل مهم دیگری در به وجود آمدن ترس و خودداری از انتشار نوشته‌هاست. سعی کنید به‌هیچ‌وجه در مورد نوشته‌ها و آثار و کارهای خودتان پیش‌داوری و قضاوت نکنید. آثار خلاقانه بسیاری در طول تاریخ وجود داشته‌اند که در ابتدا از نظر نویسندگان‌شان بدترین آثار تشخیص داده شده بودند ولی بعد از انتشار آنها استقبال بی‌نظیری توسط مخاطبان صورت گرفت و این آثار در تاریخ ماندگار شدند.
۶. سخن گفتن با دیگران
سعی کنید در مورد آثار و نوشتههایتان و همچنین در مورد ترسهایتان با دوستان نزدیک و صمیمی‌تان گفتگو کنید.
کسانی که برای این کار انتخاب می‌کنید بسیار مهم و تعیین‌کننده هستند و درصورتی‌که فرد مناسبی برای این کار در نظر نگیرید، اوضاع بدتر خواهد شد. بنابراین انتخاب فردی که همواره همراه و مشوق شما و آثارتان باشد، می‌تواند تأثیر زیادی در پیدا کردن شجاعت و از بین بردن ترسهایتان داشته باشد.
بسیاری از نویسندگان توان غلبه بر آن را ندارند و تسلیم آن می‌شوند. درنهایت کسانی به موفقیت‌های بزرگ می‌رسند که بتوانند بر این ترس‌ها غلبه کنند که در آن صورت جزو پیشگامان جامعه خود خواهند بود.
۷. توجیه نکردن ترس‌تان
توجیه کردن ترس بدتر از ترس است. درصورتی‌که در مقام دفاع از ترس خود و آوردن دلیل برای آن برآیید، باعث خواهید شد تا این ترس‌ها همچنان در وجود شما باقی بمانند و حذف آنها از فکر و روح‌تان هر روز سخت‌تر و دشوارتر شود. بنابراین سعی کنید تا به جای آوردن دلیل و برهان و توجیه برای ترسهایتان با آنها مقابله کنید و به آنها اجازه ابراز وجود ندهید.
۸. ترس از نوشتن را بدل به نوشتن با آرامش کنید.
عواملی را که باعث ترس شما از نوشتن می‌شود، را روی کاغذ به صورت فهرستی بنویسید. هنگامی که ترس‌ها را از درون‌تان به روی کاغذ می‌آورید، بخشی از قدرت‌شان را می‌گیرید. با نوشتن ترسهایتان آنها را خلع سلاح کنید. بعد از آن می‌توانید واقع‌گرایانه به ترسهایتان نگاه کنید و در جهت رفع آنها تلاش کنید.
۹. نگرانیهایتان را فهرست کنید.
از خودتان سؤال کنید و بر اساس آن اقدام کنید.
به فهرستی که نوشته‌اید، نگاه کنید و از خود بپرسید: «امروز بزرگ‌ترین نگرانی من کدام است؟»
دور بزرگ‌ترین نگرانی‌تان خط بکشید. بار دیگر از خود بپرسید: «بهترین کاری که برای کم‌کردن نگرانی‌ام می‌توانم انجام دهم، چیست؟»
جواب این سؤال، اقدامی است که باید هرچه زودتر آن را عملی کنید. ترس از نوشتن با «اِقدام‌کردن» رفع می‌شود، نه با فکرکردن!
۱. نگرانی‌تان را کاهش دهید.
چرا نگران هستید؟ نگران‌شدن درست مانند باریدن باران است. میزان معینی از آن خوب است؛ اما اگر از حد بگذرد، مخرب خواهد شد. هر زمان نگران شدید، به زندگی خود نگاه کنید، ببینید کدام قسمت از زندگی شما دچار ناهماهنگی شده است. شاید لازم باشد بخشی از زندگی‌تان را تعمیر و بازآفرینی کنید.
۲. نگرانی‌تکانی کنید!
ورزش و فعالیت‌های بدنی به جسم شما کمک می‌کند تا تنش‌های وجودتان از بین برود. وقتی خودتان را تکان بدهید و ورزش کنید، افکار مرموز و استرس‌زا کوچک و کوچک‌تر خواهند شد.
۱۰. فهرستی از موفقیتهایتان تهیه کنید.
باز هم فهرستی تهیه کنید؛ اما این بار باید موضوعاتِ خوب و موفقیتهایتان را روی کاغذ بیاورید. تا هر زمان که به این فهرست نگاه می‌کنید، موضوعات خوب و سامان‌یافته‌ی زندگی‌تان را ببینید و اعتماد بنفس‌تان افزایش یابد. خاصیت دیگر این روش این است که به سرعت از فشار نگرانیهایتان می‌کاهد.
۱۱. حواستان را از موقعیت آشفته‌ساز پرت کنید.
اگر با بازکردن دفتر و شروع‌کردن به نوشتن احساس دل‌شوره می‌کنید، حواس خود را از نوشتن پرت کنید و به موضوع جذاب‌تری بیندیشید. می‌توانید روی آن کاغذ ترسناک، نقاشی بانمکی بکشید و رنگش کنید. با این کار به‌تدریج ترس از نوشتن و قلم و کاغذ از وجود شما رخت خواهد بست.
۱۲. خود را غرق لذت کنید.
زمانی که ترس‌ها بی‌رحمانه به‌سراغ شما می‌آیند، در لذت غرق شوید. یادتان می‌آید که در درس علوم خوانده بودید آب قدرت انحلال زیادی دارد؟
در هنگام مواجهه با نگرانی، قدرتِ آب را به‌یاد بیاورید. هرگونه ترس و وحشتی با یک دوشِ آب گرم، غوطه‌ور شدن در آب استخر و یک ماساژ جانانه از بین خواهد رفت. جریان آب، آرامش را در وجودتان جاری می‌کند و نگرانی‌ها را فراری می‌دهد.
۱۳. به احساس تنهایی خود پر و بال ندهید.
هنگامی که احساس تنهایی می‌کنید، نگرانی‌ها رشد می‌کنند. زمانی که پریشان و بی‌تمرکز هستید، نگرانی‌ها چند برابر می‌شود.
می‌توانید بخشی از مسئولیت‌های خود را به دیگران واگذار کنید؛ البته اگر آنها مشتاقانه پذیرا باشند. با این کار، بارِ شما سبک‌تر خواهد شد و دیگر احساس نمی‌کنید که تمامِ کارهای دنیا روی شانه‌های شماست. البته بهتر است وظیفهٔ نوشتن را به کسی نسپارید! می‌توانید شستن ظرف‌ها را به خواهر و برادرتان بسپارید و خودتان بنویسید.
۱۴. روی کارهایی که می‌توانید انجام بدهید تمرکز کنید، نه آن‌هایی که توان انجام دادن‌شان را ندارید!
سعی کنید در هر زمان فقط یک کار بکنید و فقط بر همان کار متمرکز شوید. مثلاً زمانی که مشغول تماشای فیلم هستید، زمانِ مناسبی برای نوشتن نیست. یا بنویسید، یا با خیال راحت فیلم دل‌خواهتان را تماشا کنید.
مثلاً اگرچه در انتخاب عنوان مقاله مهارت ندارید، در عوض می‌توانید از نوشته‌های معتبر به‌بهترین شکل خلاصه‌برداری کنید. تمرکز بر قوت‌هایتان باعث می‌شود که برای بهبود ضعف‌های خود، بهتر و خلاقانه‌تر بیندیشید.
۱۵. دعا کنید.
گاهی اوقات اوضاع مطابق مِیل‌تان پیش نمی‌رود. کنترل‌کردن اتفاق‌های ناخواسته از توان شما خارج است. در این اوضاع است که باید از خدا بخواهید کنار شما بیاید و آرامش را در زندگی‌تان برقرار سازد.
۱۶. مدیتیشن کنید.
مدیتیشن که نوعی ذهن‌آگاهی است نیز برای کاهش اضطراب و افزایش تمرکزتان بسیار عالی است حتما امتحانش کنید. وقتی هیچ چیز به ذهنتان نمی‌رسد با مدیتیشن کلید ذهن‌آگاهی‌تان را روشن کنید و اجازه نوسازی به ذهنتان دهید تا با انرژی دو چندان شروع به نوشتن کنید.
منابع:
https://virastaran.net/?s=%D8%AA%D8%B1%D8%B3+%D8%A7%D8%B2+%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%86
